Dopiero od kilku lat zauważyć można znaczny wzrost popularności gier video jako narzędzi edukacyjnych. Powodów takiej sytuacji jest kilka. Najważniejszym z nich jest bardziej pozytywne podejście do rozrywki cyfrowej wśród osób w grupach wiekowych 40+. Dodatkowo popularność gier w telewizji, social mediach i serwisach takich jak YouTube powoduje, że nauczyciele chętniej sięgają po nowe sposoby urozmaicania zajęć, a dzięki temu młodzież chętniej na takich zajęciach się aktywizuje. Istotny jest także aspekt biznesowy. Widząc perspektywy nowych odbiorców i partnerów, twórcy produkują osobne wersje swoich gier, przystosowane do zadań edukacyjnych.
Autor: Krzysztof Maliński – student Collegium Da Vinci (Projektowanie Gier i Mediów Interaktywnych).
W 2015 roku National Association for Music Education opublikowało artykuł, w którym opisują metodykę nauczania designu ścieżek dźwiękowych. Grupa uczniów uczestniczyła na zajęciach zatytułowanych “Virtual Music Exploration”. Przy pomocy World of Warcraft i innych gier MMORPG mieli zaprojektować oryginalne podejście do nauczania, tworząc, poprzez spacery po wirtualnych krainach, wirtualną przestrzeń do spotykania się i wspólnego odkrywania ukrytych w tych grach tajemnic audio. W przypadku gry Blizzarda, czterdziestu studentów spotykało się w otwartym świecie gry i z ciągłym uczuciem zagrożenia ze strony wilków i orków dyskutowali na temat przygrywającej w tle muzyki i użytych technik orkiestracji. Dodatkowo, kurs wymagał grania w grę i cotygodniowych raportów z nowo odkrytych krain i tematów muzycznych. W odpowiedzi na pytanie “Dlaczego gry wideo?” twórcy zajęć odpowiadali, że główną motywacją była natura gier, która w obecności zadań, osiągnięć i wyzwań, naturalnie zachęca do grania i uczestniczenia w zajęciach. Gry pomagają również w treningu umiejętności miękkich takich jak łatwość w podejmowaniu decyzji, logiczne rozwiązywanie problemu czy użycie wiedzy abstrakcyjnej do realnych zadań.
Poza nauką przedmiotów z dziedzin artystycznych, bardzo ważnym przedmiotem w temacie nauczania poprzez granie jest historia. Wszystko zaczęło się, kiedy Ubisoft wydał grę Assasin’s Creed: Odyssey. Ta część opowieści o zabójcach z przeszłości charakteryzowała się niespotykaną wcześniej (w tej serii) dbałością o detale świata gry. Starożytna Grecja została odwzorowania w sposób taki, aby jak najbardziej pomagać w nauczaniu historii. Dlatego też, w darmowej aktualizacji, do gry dodany został tryb edukacyjny. Wszystko odbywa się w formie “spacerów” z NPC, w których uczyć się można o starożytnej Grecji, o rzemiośle, zawodach i życiu społecznym w tamtych czasach. Dodatkowo dużo tutaj ciekawostek o władcach i wojnach w tamtym okresie. Poza spacerami, tryb edukacyjny służyć może jako narzędzie do sprawdzania wiedzy. Pod koniec każdego spaceru, pojawia się opcjonalny quiz, w którym poprzez zabawne i wciągające zadania i pytania można sprawdzić swoja wiedzę. Poza historycznymi faktami, twórcy przygotowali trzydzieści miejsc odkrywczych, które pokazują artefakty i zabytki odwzorowane przez artystów z Ubisoft.
Nie można poruszać tematu edukacji w grach, nie
rozmawiając o Minecraft. Zwłaszcza jeżeli wymieniona gra wydaje specjalny
tryb edukacyjny, pozwalający łączyć budowanie, programowanie i design.
Dodatkowo, nauczyciele używają Minecrafta do nauki matematyki, fizyki, przedmiotów
humanistycznych czy pracy z dziećmi ze spektrum autyzmu. Fiona Carruthers –
dyrektor do spraw zajęć humanistycznych w Numurkah Secondary College, używa Minecraft
EE (Education
Edition), aby pomóc studentom w zrozumieniu problemów naszej społeczności i
całego świata. Jej uczniowie z siódmej klasy używali tej gry jako platformy do
poruszania tematu klęsk żywiołowych. Po przeczytaniu materiałów i nauce o
samych klęskach, Fiona kazała uczniom zbudować wioskę, przygotować ją na
powódź, obserwować przebieg klęski, pokazując później proces sprzątania i
odbudowy. Ta wersja gry ma również opcję kamery i nagrywania, więc uczniowie
dokumentują swoje dokonania i później je analizują. James Paraskeva, nauczyciel
w Bulleen Heights School używa Minecraft EE jako narzędzie do pracy z
dziećmi ze spektrum autyzmu. James zapytał się uczniów co myślą o nauce z
użyciem gry komputerowej. Uczniowie odpowiedzieli, że najbardziej podoba im się
wspólne grupowe przeżycie, możliwość pomocy sobie nawzajem i konfrontacji
własnych opinii o grze.
Pomimo powszechnej opinii, że gry zabierają czas na naukę, powyższe przykłady pokazują, że gry umożliwiają balans między nauką a zabawą. Powyżej opisani nauczyciele uważają, że granie z wyraźnymi celami edukacyjnymi jest zawsze bardziej wartościowe, niż uczenie bez grania. W końcu żyjemy w świecie, gdzie z każdym dniem ilość interaktywnego materiału zwiększa się, a uczniowie używają coraz więcej technologii. Dlaczego więc nie powinniśmy dostosować naszych technik nauczania do nowego świata? Zwłaszcza, że to się sprawdza! Jest ekscytujące i rozwijające dla młodego pokolenia.
